ขอความกรุณาเถอะครับ

ท่านที่เคารพทุกคน ชีวิตผมเกิดมาย่างเข้าแปดสิบเก้าปีแล้ว ผมถือมารยาทที่ดีมาตั้งแต่เด็กจนกระทั่งถึงบัดนี้
สิ่งที่ผมนำปฏิบัติมานานแทบจะตลอดชีวิต ผมยกผู้อื่นเอาไว้เหนือตนเองมาตลอด จึงไม่คิดที่จะเอารัดเอาเปรียบ รวมทั้งลวนลามผู้อื่น โดยที่หวังว่าถ้าบุคคลใดทำได้อีกทั้งมีคนปฏิบัติเพิ่มมากยิ่งขึ้น โลกใบนี้น่าจะมีความสุขยิ่งกว่านี้มาก
ดังนั้นตัวผมเองจึงสามารถดำรงชีวิตอยู่อย่างมีความสุขมาตลอด
เมื่อไม่นานมานี้ได้มีสำนักพิมพ์แห่งหนึ่งที่ร่วมมือกับบุคคลนำเอาบทความซึ่งผมเขียนไว้เพื่อการเรียนรู้ อีกทั้งมอบใจให้กับสังคมมาตีพิมพ์จำหน่าย

ทั้งนี้เพราะมีคนสนใจนำเอาบทความที่ผมเขียนมาลงพิมพ์ไว้ในเวปไซ ออกมาตีพิมพ์ทำเป็นเล่มโดยไม่ได้ขออนุญาตผมก่อน นอกจากนั้นยังเอาเงินมาให้โดยที่คิดว่าผมเป็นคนเห็นแก่เงิน
ความจริงแล้วชีวิตผมเท่าที่ผ่านพ้นมาผมไม่เคยคิดอยากได้เงินใคร แต่เรื่องนี้ผู้นำปฏิบัติได้นำบทความจากผมออกไปตีพิมพ์แล้วถึงสองเล่ม
การนำเงินมาให้ แม้ผมจะรับไว้ก็เพราะเห็นว่าเขาได้ทำลงไปแล้ว จึงนำเงินมาใช้เกี่ยวกับสาธารณะประโยชน์ ถึงกระนั้นภายในจิตใจก็คิดว่ามันไม่ถูกเรื่อง
เรื่องนี้ผมไม่ได้ถือสาหาความ คงมีแต่ความเมตตาสงสาร หากได้ตักเตือนไปว่า “คราวหลังอย่าทำ”
มีคนแนะนำผมว่าให้นำเรื่องนี้ขึ้นฟ้องศาล แต่ผมก็ระงับใจเอาไว้
ประเด็นนี้มีเงื่อนปมอย่างน้อยรวมสองเรื่อง
1. ประเด็นแรกการนำบทความที่ผมเขียนไปตีพิมพ์ ผมถือว่าเป็นมารยาทที่ไม่ดี แต่ผมก็ได้ให้อภัย
2. การเอาเงินมาให้ ถ้าจะคิดว่าเป็นการดูถูกก็ได้ โดยที่คิดว่าผมเป็นคนเห็นแก่เงิน
ความจริงแล้ววิธีปฏิบัติของผมซึ่งกระทำมาตลอดชีวิตนั้น อยู่บนพื้นฐานคุณธรรมรวมทั้งศรัทธา ผมถือว่าการทำคุณงามความดีเป็นเรื่องสำคัญ ผมไม่เคยคิดที่จะติดสินบนใคร แต่ก็ได้ให้อภัยไปแล้ว
ทั้งนี้เพราะตลอดชีวิต ภายในจิตใต้สำนึกผมไม่คิดเบียดเบียนคนอื่น ดังนั้นชีวิตทุกวันนี้ตัวผมจึงอยู่อย่างมีความสุข
ครั้งที่แล้ว ทางสำนักพิมพ์ได้มาขออภัยจากผม ถึงไม่ขออภัยผมก็ให้อยู่แล้ว ซึ่งความจริงได้มีบุคคลผู้หนึ่งนำเอาสำนักพิมพ์แห่งนี้มาใช้เป็นเครื่องมือ ผมไม่ทราบว่าเขาสมรู้ร่วมคิดกันหรือเปล่า เพียงแต่ทางสำนักพิมพ์ได้มาบอกผมว่าเขาได้กระทำไปเพราะไม่ทราบเรื่องมาก่อน อีกทั้งตัวผมเองก็เป็นคนมีนิสัยไว้ใจคน จึงคิดในด้านดีมาตลอด
ครั้งนี้ผมขอเรียนว่า ตัวเองจะไม่นำเรื่องนี้มาพูดหรือมาเขียนให้ผู้อื่นได้รับความเสียหาย
ผมขออย่างเดียวเท่านั้นว่า “ต่อไปอย่าทำอีก” ผมต้องขอโทษที่นำเรื่องนี้มาเรียนให้ทุกคนได้ทราบ
22 กันยายน 2553